علم آموزی یا کالافروشی دندانپزشکی

علم آموزی یا کالافروشی دندانپزشکی

 

ظاهرا در فاصله بین آغاز کرونا در پایان سال ۱۳۹۸ تا ختم کرونا در سال ۱۴۰۱ دچار عوارض ویروسی آن شده و دیگر ساز علم اش کوک نیست و با راه اندازی “مرکز ملی آموزش مهارتی و حرفه ای” که قرار بود آموزش کاربردی وسایل و دستگاه‌های تجاری توسط شرکت های تجاری را سامان دهی کند، دندانپزشکی را از سامان خارج کرد.

برای تشکیل مرکز مهارتی شرط داشتن هیات علمی، جا، مکان و فضای ضروری متعدد و شرط و شروط های خاص طبعاً دانشگاه‌ها، انجمن‌ها، سازمان‌های نظام پزشکی و مشابه را در برمی گرفت. پس از رها شدن اکثریت این شروط، تاجرها و هر فردی می توانست مانند آئین نامه تاسیس درمانگاه‌های دندانپزشکی، مجوز تشکیل مرکز مهارتی را کسب کنند ! در این میان ابتدا بسیاری از صاحب منصبان علمی در فضای آموزش علمی شرکت ها حضور پیدا کردند. اما بتدریج و با به صرفه نبودن حضور اساتید عالم، فارغ التحصیلان جوان کم تجربه یا بی‌تجربه بدون سابقه تدریس، ولی با دستمزد بسیار کم جایگزین شدند.

در این میان حکمیت مراقبت از قداست و کیان علم به کسب یک مهارت خاص با یک وسیله یا دستگاه تبدیل شد. آیا نتیجه آن علم افزایی بود !؟ ارزش جایگاه علم در خدمات درمانی و پیشگیری مستقیماً به سلامت مردم وابسته است. بهمین دلیل وزارت بهداشت (معاون آموزشی و مدیریت اداره کل آموزش مداوم) که با یک کلمه پس و پیش در متن موضوع سخنرانی های یک سخنران در یک وبینار بشدت دخالت می‌کند و متعاقب آن در احراز شرایط سخنران که حتماً باید هیات علمی باشد، اعمال نظر کرده، چگونه این بخش آموزش در دندانپزشکی رها شده است!؟ کنگره‌ها جولانگاه دندانپزشکی تجاری شده است. اکنون دیگر بندرت انجمن ها می توانند در کنگره ای‌ کارگاه های مستقلی برگزار کنند که شرکتی اسپانسر تعیین کننده قطعی آن نباشد.

شرکت با ادوایزر اختصاصی و آموزش ویژه در جهت منافع تجارت خویش اقدام به برگزاری سخنرانی ها می‌کند این اشکالی ندارد اما قداست و کیاست علم و سلامت مردم باید حفظ شود. قطعاً سخنران‌ها هم متکی بر علم سخنرانی می‌کنند ولی حفظ کیان انجمن های علمی در حوزه فعالیت آنها باید در نظر گرفته شود. می‌گویند که این حرف‌ها باعث می‌شود که شرکت ها در نمایشگاه کنگره شما موضع‌گیری کنند، با قاطعیت اعلام می‌کنیم اگر مدیریت شرکتی متوجه شود مواد، وسایل، دستگاه های آن شرکت در چارچوب آموزش یک برنامه علمی انجمنی مطرح شود، قطعاً بیشتر مثمرثمر خواهد بود و جایگاه خود را بهتر در عرضه کالا پیدا خواهد کرد، مدیریت آن شرکت به یقین از دیدگاه استقبال خواهد کرد. هیچ انجمنی به خصوص انجمنی که نام مادر! را یدک می‌کشد وقت و نیروی خود را صرف دوره جامع بلند، میان و کوتاه مدت نمی‌کند چرا؟ چون از این کنگره تا آن کنگره فقط جَنگ و جُنگ سیاسی است و درآمد نمایشگاهی !

این سرمایه از نمایشگاه ها هم بجای اینکه صرف ساخت و ساز و آماده کردن یک مرکز آموزش علمی قدرتمند شود، صرف خرید ملک و املاک میشود که قیمت آن با تورم بالا رود ! این اقدامات از کدام رسالتی و چه وجدان ملی میهنی سرچشمه گرفته است !؟ در این باره، دندانپزشکان عمومی و متخصص کشور باید متعهد و مسئول باشند که عرصه علم و تجارت را با دقت ببینند و اجازه ندهند ضرب المثل تاریخی؛ علم بهتر است یا ثروت ؟ باز هم مطرح شود. چه باید کرد ؟ بعد از سال ها تحریم تحمیلی و تفتین انجمن دندانپزشکان عمومی باز هم خواهیم گفت این وضع ثمره آن تحریم هاست که کسی در عرصه نبوده که توان ایستادن در مقابل این ناهنجاری ها را داشته باشد، با هم باشیم.

نویسنده: دکتر باقر شهنی زاده